Uit archeologisch onderzoek is gebleken dat de maya’s en Egyptenaren reeds zeer inventief waren om een verloren tand te vervangen. Zij slepen stukjes hout, ivoor of schelpen en gebruikten deze om een tand te vervangen. In 1952 werd aan de universiteit van Lund tijdens een reeks experimenten bij konijnen vastgesteld dat titanium geïntegreerd wordt in botstructuren. Nadien werd een implantaat ontwikkeld naar analogie met de vorm van een tandwortel en werden de eerste patiënten behandeld.
